درباره افسردگی، علل و علائم و نحوه پیشگیری از آن بیشتر بدانید
توسط
افسردگی! اختلالی که این روزها بدلیل مشکلات زندگی بسیار شایع شده است. (بخصوص در زنان)
اگرچه همگی افسردگی را با غم و اندوه می شناسیم اما موضوع فراتر از آن است! چرا که علائم زیادی حتی در جسم شما نیز ایجاد می شود.
توجه! در اینجا سعی کرده ایم به تمام نکات مربوط به افسردگی، علائم و درمان آن بپردازیم. می توانید بطور آنلاین تست تعیین افسردگی را تکمیل نموده و با متخصصین در ارتباط باشید!
همچنین در صورت نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر در هر بخش می توانید مقاله ی تخصصی آن بخش را مطالعه فرمایید.
افسردگی (به انگلیسی: Depression) جزو اختلالات خلقی طبقه بندی شده است. افسردگی با احساس فقدان، خشم و غم و اندوه همراه است که باعث مختل شدن فعالیتهای روزمره ی فرد می شود.
(در تعریف خلق باید گفت، احساس درونی نافذ و پایداری که در آن درک و نگرش فرد نسبت به خود ، دیگران و در کل نسبت به محیط اطراف عمیقا تحت تاثیر قرار میگیرد.)
در مطالعات اخیر مشخص شده است که اختلال افسردگی اساسی در بین تمامی اختلالات روانپزشکی، بیشترین شیوع را در کل دوران زندگی افراد دارد. این آمار نشان دهنده ی آن است که این بیماری بسیار شایع و رایج است.
افراد به روشهای مختلفی افسردگی را تجربه می کنند. افسردگی ممکن است در کار روزانه شما مشکل ایجاد کند و میزان بهره وری شما را کاهش بدهد. همچنین میتواند بر روابط و برخی از حالتهای جسمی شما تاثیر گذارد.
بیماری ها و اختلالهایی که بر اثر افسردگی می تواند بدتر بشود عبارتست از:
بیماری ورم مفاصل
بیماریهای قلبی و عروقی
سرطان
دیابت
ام اس
به این نکته توجه داشته باشید که گاهی اوقات داشتن غم و اندوه و یا احساس کمبود، بخشی عادی از زندگی است. در زندگی همه درگیر اتفاقات غم انگیز و ناراحت کننده می شوند.
اما اگر به طور مرتب احساس بدبختی و ناامیدی دارید، ممکن است دچار افسردگی شده باشید.
افسردگی یک اختلال جدی محسوب می شود و می تواند بدون پیگیری و درمان صحیح تشدید شود.
با این وجود افرادی که بطور آگاهانه در صدد درمان بر آمده و پیگیری دارند در طی چند هفته بهبودی علائم و حالات خود را متوجه می شوند.
علائم افسردگی
افسردگی چیزی فراتر از داشتن احساس غم و اندوه مداوم است!
افسردگی عمده میتواند علائم مختلفی را ایجاد کند که این علامت ها در زنان، مردان و کودکان متفاوت است. این علائم شامل:
احساس غم و اندود
کاهش انرژی و خستگی
تغییر در اشتها
تغییر در وزن
کم خوابی یا پر خوابی
نا امیدی
احساس پوچی و بی فایدگی
بی انگیزه بودن
تحریک پذیری
بدبینی
احساس گناه
کاهش میل جنسی
ناتوانی در تصمیم گیری
افکار خودکشی
توجه! باید حتما به این نکته توجه شود که این اختلال در اثر بیماری دیگری (مانند دیابت، انوااع آلرژی ها، بیماریهای عفونی، هپاتیت، سرطان و مشکلات تیروئید) ایجاد نشده باشد و یا ناشی از واکنش به مرگ عزیزان نباشد.
یک نکته مهم در تشخیص اختلال افسردگی این است که شدت این علایم باید به اندازه ای باشد که روی عملکرد شغلی فرد تاثیر نامطلوبی به جای گذاشته باشد.
باید برای تشخیص این اختلال سنجش انجام شود که چرخه ی تغییر روحیه فرد چه مدت است و چند روز دوام دارد.
علایم جسمی نشان دهنده این است که افسردگی فراتر از ذهن فرد است و فقط باعث بر هم زدن و مشکل در افکار فرد نمیشود و اثراتی گسترده تر دارد.
این علایم در مردان و زنان می تواند وجود داشته باشد اما علایم افسردگی در کودکان کمی متفاوت تر از این نشانه ها است.
علل افسردگی چیست؟
علت بوجود آمدن افسردگی در افراد بر حسب سن، جنس و شرایط بیولوژیک آنها متفاوت است. شایع ترین علل افسردگی شامل:
سابقه خانوادگی یا ژنتیک: اگر سابقه خانوادگی افسردگی و یا دیگر اختلالات خلقی وجود داشته باشد، فرد بیشتر در معرض ابتلاء به افسردگی است.
تروما یا آسیب در دوران کودکی: برخی از وقایع بر نحوه ی واکنش بدن به ترس و شرایط پر استرس اثر می گذارد. تجربه اتفاقی تلخ یا وحشتناک میتواند در آینده باعث بروز افسردگی شود.
ساختار مغز: فعالیت کم لوب فرونتال در مغز می تواند خطر ابتلاء به افسردگی را افزایش دهد. با این حال هنوز مشخص نیست که این اتفاق بعد از شروع علایم افسردگی رخ می دهد یا پیش از آن!
داشتن برخی از مشکلات جسمی نیز میتواند فرد را در معرض خطر ابتلاء به افسردگی قرار دهد. مثل:
- بیماری مزمن (سرطان، ام اس، مشکلات تیروئید)
- بی خوابی
- درد مزمن (میگرن، درد های مفصلی)
- اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD)
- استفاده از مواد مخدر، داشتن سابقه استفاده از مواد مخدر و الکل
- مصرف برخی از داروها
- کمبودهای ویتامین در بدن ( مثل ب ۱۲)
ممکن است گاهی هرگز علل افسردگی در افراد مشخص نشود.
انواع افسردگی
بسته به شدت علائم ، افسردگی می تواند به دسته بندی های متفاوتی تقسیم شود. برخی افراد افسردگی را خفیف و موقتی تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر اختلال افسردگی شدید و مداوم را تجربه می کنند.
اختلال افسردگی اساسی:
اختلال افسردگی اساسی از شدیدترین نوع افسردگی است. این نوع از اختلال با احساسات مداوم غم ، ناامیدی و بی کفایتی مشخص می شود که به تنهایی و بدون پیگیری و درمان از بین نخواهد رفت.
برای تشخیص اختلال افسردگی عمده دست کم باید پنج علامت از نه علامت زیر حداقل به مدت دو هفته در فرد وجود داشته باشد:
- داشتن خلق افسرده و غمگین در بیشتر ساعات روز
- کم شدن علاقه به بیشتر فعالیتهای روزانه
- افزایش و یا کاهش چشمگیر وزن وقتی که فرد از برنامه غذایی و یا رژیم خاصی استفاده نمیکند. و کاهش اشتها
- بی خوابی یا پر خوابی
- بی قراری غیر طبیعی یا کاهش فعالیت جسمی
- خستگی مفرط یا از دست دادن انرژی
- احساس بی ارزش بودن یا احساس گناه شدید
- کاهش توانایی فکر کردن، تمرکز و یا تصمیم گیری
- اندیشیدن مکرر به مرگ، یا داشتن فکر خودکشی با برنامه یا ابزاری خاص و یا اقدام به خودکشی
این علایم باید تقریبا همه روزه در فرد دیده شود و نشانه ی اول و دوم یعنی داشتن خلق افسرده و کاهش علاقه و لذت حتما باید در جمع پنج نشانه ای که فرد تجربه میکند وجود داشته باشد.
افزون بر داشتن این علائم باید حداقل سه مورد از موارد زیر نیز تا حدقابل ملاحظه ای وجود داشته باشد:
- افزایش احساس خود مهم بینی
- کاهش نیاز به خواب کافی(کم شدن زمان استراحت و خواب در شبانه روز)
- پرگویی و صحبت بیش از اندازه
- ابراز نقطه نظرهای متفاوت و پراکنده
- نداشتن تمرکز و پرت شدن حواس به سادگی
- پرتحرکی و افزایش فعالیتهای بدنی
- پرداختن بیش از اندازه به فعالیتهای لذت بخش و پر خطر
اختلال افسردگی مداوم:
اختلال افسردگی مداوم یا دیس تایمی (قبلا روان نژندی افسردگی معرفی میشد) اختلال خفیف اما مزمن است.
برای تشخیص این اختلال ، علائم باید حداقل دو سال ادامه داشته باشد. افسرده خویی می تواند بیشتر از افسردگی اساسی زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد زیرا این دوره برای مدت طولانی تری ادامه دارد.
شیوع این اختلال در زنان بیشتر از مردان است و سیر مزمن تری دارد. شروع آن بی سرو صدا است و بروز آن اغلب در افرادی است که مدت طولانی را تحت فشارهای روانی بوده اند و یا فقدانهای ناگهانی را تجربه کرده اند.
معمولا عوارض آن در پایان روز شدت میگیرد و عموما در سنین ۲۰ تا ۳۵ سالگی شروع می شود. البنه نوعی از این اختلال زود آغاز بوده و می تواند در سنین قبل از ۲۱ سالگی بروز پیدا کند.
با بروز حداقل دو مورد از علایم زیر بهمراه افسردگی میتواند احتمال این اختلال را داشته باشد:
- کم اشتهایی یا پرخوری
- بی خوابی یا پر خوابی
- کمبود انرژی یا خستگی
- کاهش اعتماد بنفس
- ضعف در تمرکز یا دشواری در تصمیم گیری
- احساس ناامیدی
در طی این دوره ی دو ساله اختلال (در مورد کودکان و نوجوانان یکساله) فرد هرگز نباید بیش از دو ماه فارغ از این علایم باشد.
این علایم نباید ناشی از اثرات جسمی مستقیم یکی از مواد (مثل سوء مصرف موادمخدر یا داروهای طبی) یا یکی از بیماریهای طبی عمومی (مثلا کم کاری تیروئید) باشد.
این علایم باید باعث ایجاد رنج و ناراحتی چشمگیری در فرد بشود بطوریکه کارکردهای اجتماعی، شغلی و… فرد را به نحو قابل توجهی تحت تاثیر قرار بدهد.
پیشگیری از افسردگی امکان پذیر است؟
معمولاً افسردگی قابل پیشگیری نیست. تشخیص اینکه چه عواملی باعث ایجاد آن می شود، دشوار است.
اما وقتی فرد علایم افسردگی را تجربه کرد، ممکن است با آموختن اینکه تغییرات سبک زندگی و روشهای درمانی مفید هستند ، برای جلوگیری از قسمت بعدی آماده بشود.
تکنیک هایی که ممکن است به فرد در پیشگیری کمک کند عبارتند از:
- ورزش منظم
- خواب کافی
- پیگیری درمان
- کاهش استرس
- روابط صمیمی با دیگران
- وقت کمتری را در دنیای مجازی صرف کنید
- کارها و درگیری های روزانه خود را کاهش دهید
- دوری از افراد سمی و منفی
- داشتن رژیم غذایی صحیح
- داشتن وزن سالم
- درمان بیماری های مزمن
- دوری از مصرف داروهای غیر ضروری و دارای عوارض جانبی
- جلوگیری از مصرف مواد مخدر و الکل
- قطع مصرف سیگار
پیش آگهی و آینده افسردگی چه خواهد بود؟
افسردگی می تواند موقتی ، یا یک چالش بلند مدت باشد. درمان همیشه باعث نمی شود افسردگی به طور کامل از بین برود. اما درمان اغلب علائم را کنترل می کند.
مدیریت علائم افسردگی شامل یافتن ترکیب مناسب داروها و روشهای درمانی است. اگر یک روش درمانی مؤثر نباشد، ممکن است با یک روش متفاوت نتیجه بهتری داشته باشید.
بهترین حالت در درمان و کنترل بیماری افسردگی این است که باید نسبت به علایم و حالات خود هوشیار و آگاه بوده و به تغییر در روحیات و خلق خود حساس باشیم.
در صورتیکه در دوره ی زمانی از زندگی قرار داریم که در آن اتفاقی تلخ (از مرگ عزیز تا ترک رابطه) اتفاق افتاده است، آگاهانه از خود مراقبت کنیم و بدانیم گرفتن کمک حرفه ای در این دوره بسیار موثر و کمک کننده خواهد بود.
نسبت به مراجعه برای درمان و پیگیری جلسات درمانی اهمال نداشته باشیم و با صبوری پیگیر بهبود اوضاع جسمی و روحی خود باشیم.
در نسبت دادن این بیماری بخود وسواس بیشتری داشته باشیم و از برچسب زدن به خودمان خودداری کنیم.
منبع:
